Dar vakitlerde...
Mayhoş bir özlem.
Tam da dallara serince dokunurken rüzgar,
Elma ağacının kokusunda uyumaya yeltenmişken,
Ensemden yakalıyor beni.
Tütün kokusuna hapis oluyor,
Parmak uçlarım.
Sararmış zamanların, şarabi yaraları kanıyor.
Yerimden ediyor beni,
Pencere önüne dayıyor.
Mevsimim Akdenizken,
Bu sonbahar nerden çıkıyor.
Neyse ki bir Ağustos böceğinin sesi,
Anılarımı kurcalayan eli çekiyor.
Ben ve elma ağacı,
Yeniden dalıyoruz uykuya.
Seçil OĞUZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder