Ağır hasar verir, kalplere ansızın gelen ayrılıklar.
İnsan bir anda,
Şehrin ışıklı caddelerinden,
Arka sokak yalnızlıklarına dönüşür.
Uğruna iklimi yaz olan düşleri feda ettiğimiz,
Şarkılar,
Martın apansız soğukları gibi vururlar.
Kolay tespit edilen kırıklarımızın,
Uyumaya yeltendiğimiz anlarda, sancısı tutar.
Etnik kökenini anlayamadığımız,
Garip bir his tüm bedeni sarar.
Adını bir şiirin en can alıcı sözüne yerleştirirken.
O sırada yan yana bir aşkı beslerken,
Ayrılık canı öyle bir yakar ki,
O isim,
Ağzımızdan tükürür gibi çıkar.
Seçil Oğuz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder