Hem çocuk, Hem aşk...

Esmer bir gülüş sunuyordu güne.
O, yorgun kaldırımlarda eteklerini sürüdükçe,
Sokaklarda ayak izleri görünmeye başlıyordu huzurun.
Havada, yağmurla güneş sarılıyor,
Deniz, şarkısını söylüyordu sahile.
Kedileride unutmuyordu hani.
Süt kokulu selamını değiriyordu tüylerine.
Bir bankta, sıcak bir simidin tadında,
Merhaba diyordu ufka.
Öylece izlerken onu,
Kirpiklerini öpüyordum usulca,
İrem bakışlarında, dinlenirken ruhum,
Bir düşün içinde, kavuşturuyordum bizi.
Düş bile olsa, kavuşuyorduk hani...
Bir ıhlamur ağacının huzurunda,
Ben susuyor, gözlerim konuşuyordu esmer bakışlarıyla.
Sessizdi,
Sessizliği bile, hayattan dinlediğim en güzel melodiydi.
O çoktan gitmiş oluyordu, o banktan.
Ben, kapının önünden ayrılmayan arsız bir çocuk.
Hem çocuk,
Hem aşk...
İkiside arsız değil mi hani...
Seçil OĞUZ