Ağzından bal damlayan günlerdi onlar,
Bir şarkıyla dokunurdu tenimize sabahlar,
Geceler ebruli bir senfoniydi,
Sen, yanı başımdaydın.
Yazlar kadar umut kokuluydu kışlar,
Üşümek nedir, bilmezdi gönlüm.
Kömür karası gözlerinde ısıtırdım,
Soğuk kanlı düşlerimi.
Tutardım ellerini, hayata sarılır gibi.
Mutluluğumu, görürdü duvarda asılı duran anılar.
Annemin yüzü gülerdi, bulutlar söylerdi.
Sadece bir resimmiş el ele tutulmalar.
Ayrılık geldi hepsini sildi.
Geriye kalan, ince bir acı şimdi.
Seçil OĞUZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder